En cossirer et en esmai
sui d’un amor que.m lass’e.m te,
que tan no vau ni sai ni lai
qu’ilh ades no.m tenh’ en so fre,
c’ aras m’a dat cor e talen
qu’ eu enqueses, si podia,
tal que, si.l reis l’enqueria,
auria faih gran ardimen.
Ai las, chaitius! e que.m farai?
ni cal cosselh penrai de me?
Qu’ela no sap lo mal qu’eu trai
ni eu no.lh aus clamar merce.
Fol nesci! ben as pauc de sen,
qu’ela nonca t’ amaria
per nom que per drudaria,
c’ans no.t laisses levar al ven!
E doncs, pois atressi.m morrai,
dirai li l’afan que m’en ve?
Vers es c’ades lo li dirai.
no farai, a la mia fe.
si sabia c’a un tenen
en fos tot’ Espanha mia;
mais vol morir de feunia
car anc me venc en pessamen.
Pois messatger no.lh trametrai
ni a me dire no.s cove,
negu cosselh de me no sai;
mais d’una re me conort be:
ela sap letras et enten,
et agrada.m qu’eu escria
los motz, e s’a leis plazia,
legis los al meu sauvamen.