Wear s Grüa’ verroicht, dea preis i wäger glückle,
Ihm scheint ussam kräutergrüana Gätle
De geali Millstöck rous so appatickle
Wia d Ochsa’auga dinna im Spinätle.
Deam schlaet d Finka wieder in de Boscha,
Derzua noh d Amsla, d Droschtla, d Nachtigalla!
Wia heancht as doch so schö’ und koscht koin Groscha,
Weam sott a sötti Musing gauh’ it gfalla?
Beifalter siehscht dur d Lüfta luschtig fliaga,
Pfôgaugete, Blôgflüglate und Schiller,
Und hunta uff de Bluama dött se wiaga
Im Sonnaschei’ de kleini weißi Müller.
I aber los uff sealli Gläsla oi’zig,
Wo an de Fäda klinglat duß im Gata
Und s Spatzavolk verjaicha müaßet, s koi’zig -
Se gant au gar en so en Klang, en zata.
Wenn d Leut schau’ über meine Thema’ lachet,
I hair dô doch, was diesi äll it hairet,
Weisingena, dia koinar nôchi machet
Und dia wia s Hoimwaih miar as Heaz versaihret.
Doch zruck in d Wealt! Ka’n i des Gläslaklingla
Und was as saga will jô doch it fassa!
Jetz hair i Zugamichla d Säagas dengla
Und Schreinersmartis Karra goura uff der Gassa.