Noch eine Frage

×

Error message

  • Notice: Undefined index: field_wikisource_stripped in poemlake_node_view() (line 1979 of /home/poemlake/public_html/sites/all/modules/poemlake/poemlake.module).
  • Notice: Trying to access array offset on value of type null in poemlake_node_view() (line 1979 of /home/poemlake/public_html/sites/all/modules/poemlake/poemlake.module).
  • Notice: Trying to access array offset on value of type null in poemlake_node_view() (line 1979 of /home/poemlake/public_html/sites/all/modules/poemlake/poemlake.module).
  • Notice: Trying to access array offset on value of type null in poemlake_node_view() (line 1979 of /home/poemlake/public_html/sites/all/modules/poemlake/poemlake.module).

Und weisch denn selber au, du liebi Seel,
worum de dine zarte Chinde d’Freud
in so ne stachlig Bäumli) ine henksch,
Wil’s grüeni Blättli het im Winter, meinsch,
und spitzi Dörn, aß ’s Büebli nit, wie’s will,
die schöne Sachen use höckle cha.
’s wär nit gar übel gfehlt, doch weischs nit recht.
Denk wohl, i sag ders, und i freu mi druf.

     Lueg, liebi Seel, vom Menschelebe soll
der dornig Freundebaum en Abbild sy.
Nooch bi nenander wohne Leid und Freund,
und was der ’s Lebe süeß und liebli macht,
und was no schöner in der Ferni schwebt,
de freusch di druf, doch in de Dörne hangts.

     Was denksch derzue? Zuem Erste sagi so:
Wenn Wermeth in di Freudebecher fließt
und wenn e schafe Schmerz dur’s Lebe zuckt,
verschrick nit drab, und stell di nit so fremd!
Di eigni Muetter selig, tröst sie Gott!
sie het ders Zeichen in der Chindheit ge.
Drum denk: „Es isch e Wienechtchindli-Baum,
nooch bi nenander wohne Freud und Leid.“

     Zuem Zweite sagi das: Es wär nit guet,
wenns anderst wär. Was us de Dorne luegt,
sieht gar viel gattiger und schöner us,
und ’s fürnehmst isch, me het au länger dra.
’s wär iust, as wemme Zuckerbrod und Nuß,
und was am Bäumli schön und glitzrig hangt,
uf eimol in e Suppeschüßli thät,
und stellti’s umme: „Iß, so lang de magsch,
„und näumis do isch!“ Wärs nit Uhverstand?

     Zum Dritte sagi: Wemmen in der Welt
will Freude hasche, Vorsicht ghört derzue;
sust lengt me bald in d’Aglen und in Dörn,
und zieht e Hand voll Stich und Schrunde z’ruck.
Denn d’Freud hangt in de Dorne. Denk mer dra,
und thue ne wenig gmach! Doch wenn de’s hesch,
se loß ders schmecke! Gunn ders Gott der Her!

Collection: 
1834

More from Poet

Loset, was i euch will sage!
D’Glocke het Zehni gschlage.
     Iez betet und iez göhnt ins Bett,
     Und wer e rüeihig G’wisse het,
     schlof sanft und wohl! Im Himmel wacht
     e heiter Aug die...

Der Samstig het zum Sunntig gseit:
„Jez hani alli schlofe gleit;
„sie sin vom Schaffe her und hi
„gar sölli müed und schlöfrig gsi,
„und ’s gohtmer schier gar selber so,
„i cha fast uf ke Bei meh stoh.“

So seit er, und wo’s Zwölfi schlacht,
se...

Spinnet, Töchterli, spinnet, und Jergli leng mer der Haspel!
D’Zit vergoht, der Obed chunnt und ’s streckt’ si ins Früeihjohr.
Bald gohts wieder use mit Hauen und Rechen in Garte.
Werdet nur flißig und brav, wie ’s Riedligers Tochter!
     In de Berge stoht e Huus, es...

Und weisch denn selber au, du liebi Seel,
worum de dine zarte Chinde d’Freud
in so ne stachlig Bäumli) ine henksch,
Wil’s grüeni Blättli het im Winter, meinsch,
und spitzi Dörn, aß ’s Büebli nit, wie’s will,
die schöne Sachen use höckle cha.
’s wär nit...

Es gfallt mer nummen eini,
und selli gfallt mer gwis!
O wenni doch das Meidli hätt,
es isch so flink und dundersnett,
               so dundersnett,
i wär im Paradies!

     ’s isch wohr, das Meidli gfallt mer,
und ’s Meidli hätti gern!
’...