Ges de chantar no.m pren talans,
Tan me peza de so que vei,
Que metre.s soli’ om en grans
Com agues pretz, onor e lau,
Mas era no vei ni non au
C’om parle de drudaria,
Per que pretz e cortezia
E solatz torn’ en no-chaler .
Dels baros comensa l’enjans,
C’us no.n ama per bona fei.
Per so.n sec als autres lo dans,
E negus om de lor no.s jau.
Ez amors no rema per au,
Car be leu tals amaria
Qui s’en te, car no.s sabria
A guiza d’amor chaptener.
De tal amor sui fis amans
Don duc ni comte non envei,
E non es reis ni amirans
El mon, que, s’el n’avi’ aitau,
No s’en fezes rics com eu fau!
E si lauzar la volia,
Ges tan dire no.n poiria.
De be que mais no.n sia ver .
Per re non es om tan prezans
Com per amor e per domnei,
Que d’aqui mou deportz e chans
E tot can a proez’ abau.
Nuls om ses amor re no vau,
Per qu’eu no volh, sia mia
Del mon tota.lh senhoria,
Si ja joi no.n sabi’ aver.
De midons me lau cent aitans
Qu’eu no sai dir ! et ai be drei,
Que, can pot, me fai bels semblans
E sona me gent e suau.
E mandet me, per qu’eu m’esjau,
Que per paor remania,
Car ela plus no.m fazia,
Per qu’eu n’estau en bon esper.
Bona domna, conhd’ e prezans,
Per Deu ayatz de me mercei,
E ja no vos anetz doptans
Ves vostr’amic fin e corau.
Far me podetz e ben e mau!
En la vostra merce sia!
Qu’eu sui garnitz tota via
Com fassa tot vostre plazer.
Fons Salada, mos drogomans
Me siatz mosenhor al rei.
Digatz li.m que Mos-Azimans
Mi te, car eu ves lui no vau.
Si com a Toren’ e Peitau
E Anjau e Normandia,
Volgra, car li covenria,
Agues tot lo mon en poder
Lo vers, aissi com om plus l’au,
Vai melhuran tota via.
E i aprendon per la via
Cil c’al Poi lo volran saber.