[121] ’s Gretle a’ der Kunkel[1]
Wia wurd miar dea Winter
Mei’ Zeit au so lang,
Wia ischts miar um ’s Hearz oft
So schwer und so bang
5 Mi ka’ jô nix...
[39] Das Weiblein mit der Kunkel
Um stille Stübel schleicht des Monds
barbarisches Gefunkel –
im Gäßchen hoch im Norden wohnt’s,
das Weiblein mit der Kunkel.
5 Es spinnt und spinnt. Was spinnt es wohl?...